பழமைவாத ‘தமிழ்த் தேசியவாதிகளின்’ ஒரு சிறிய பிரிவினர் ஜேர்மனியில் ஒன்று கூடி சில உரைகளோடு இத்தீர்மானத்தின் நினைவு நாளை முடித்துக்கொண்டனர். இதன் மறுபக்கத்தில் அனந்தி சசிதரன் மற்றும் சிவாஜிலிங்கம் குழுவினர் வடக்கில் இத் தீர்மானத்தைக் கொண்டாடினர்.
“ஒவ்வொரு தேசிய இனத்தினதும் உள்ளியல்பான சுய நிர்ணய உரிமையின் அடிப்படையில் சுதந்திரமான, இறைமை பொருந்திய, சமயச் சார்பற்ற தமிழீழ அரசை மீட்டளித்தலும் மீள உருவாக்குதலும் இந்த நாட்டில் தமிழ்த் தேசிய இனம் உளதாயிருத்தலைப் பாதுகாக்கும் பொருட்டுத் தவிர்க்க முடியதாகியுள்ளதென இம் மாநாடு தீர்மானிக்கின்றது.” என மாநாட்டில் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது.
இத் தீர்மானத்தின் தொடர்ச்சியாக அடுத்த ஆண்டே நடைபெற்ற இலங்கைப் பாராளுமன்றப் பொதுத் தேர்தலில் தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி ஒரு தொகுதியைத் தவிர அனைத்துத் தொகுதிகளிலும் வடக்குக் கிழக்கில் வெற்றிபெற்றது. தந்தை செல்வா என்று அழைக்கப்படும் எஸ்.ஜே.வி.செல்வநாயகம் தலைமையிலான பாராளுமன்றக் குழு இலங்கைப் பாராளுமன்றத்திற்குச் சென்றது. இத்தேரதலின் போது நடைபெற்ற பிரச்சாரங்களிலேயெ இலங்கையில் தமிழர்கள் மத்தியில் அதிகமான இனவாதக் கருத்துக்கள் முன்வைக்கப்பட்டன. ‘சிங்களவனின் தோலில் செருப்புத் தைப்போம்’ என்பன போன்ற இனவெறி வார்த்தைகளால் வடக்குக் கிழக்கு உணர்ச்சி அரசியல் தூண்டிவிடப்பட்டது. தமிழீழத்தை அடையும் வரை ஓயமாட்டோம் என்று மேடைகளில் முழங்கிய அரசியல்வாதிகளின் உணர்ச்சிப் பேச்சுக்களைக் கேட்ட இளைஞர்கள் தமது கைகளைக் கீறி இரத்தப்பொட்டு வைத்த சம்பவங்கள் சாதாரணமாகின.
இதனைத் தனக்குக் சார்பாகப் பயன்படுத்திக்கொண்ட சிங்களப் பேரினவாத அரசியல்வாதிகள் சிங்கள மக்களை உணர்ச்சிமயப்படுத்தி தமது வாக்குப் பலத்தை அதிகரித்துக்கொண்டனர். தவிர, சிறுபான்மைத் தமிழர்களை ஒடுக்குவதற்கான அங்க்கீகாரத்தையும் பெற்றுக்கொண்டன.
இதன் மறுபக்கத்தில் தோன்றியிருந்த இடதுசாரிய எழுச்சி இலங்கை முழுவதிலும் இனவாத அலையில் முற்றாக அடித்துச்செல்லப்பட்டது.
இந்தப் பின்புலத்தில் சுய நிர்ணைய உரிமை என்றால் என்ன, வட்டுகோட்டைத் தீர்மானத்தின் அடிப்படைகள் என்ன என்ற எந்தப் புரிதலுமின்றி ஒரு கூட்டம் உணர்ச்சி அரசியலை முன்வைக்க அதனை மற்றொருமுறை தன்னுரிமையை அழிப்பதற்கான கருவியாக பேரினவாதம் பயன்படுத்தும் சூழல் தோன்றியுள்ளது,
சுய நிர்ணைய உரிமை என்றால் என்ன?
2014 ஆம் ஆண்டு ஸ்கொட்லாந்து பிரிந்து செல்வதற்கான சரவசன வாக்கெடுப்பு நடத்தப்பட்டதாயினும் ஒரு 5.3 வீதமான அதிகப்படியான வாக்குகளால் இணைந்து கூட்டாட்சி நடத்துவது என மக்கள் தீர்மானித்தனர்.
ஒடுக்கும் அரசை நோக்கி எமக்குச் சுய நிர்ணைய உரிமையை வழங்குங்கள் நாம் இணைந்திருப்பதா அன்றிப் பிரிந்து செல்வதா எனத் தீர்மானித்துக்கொள்கிறோம் எனக் கோருவது அடிப்படை ஜனநாயகக் கோரிகையாகக் கருதப்படுகிறது. ஐக்கிய நாடுகள் நிறுவனம் 1945 ஆம் ஆண்டு, இரண்டாம் உலகப் போரின் இறுதியில் அனைத்து மக்களுக்கும் சுய நிர்ணைய உரிமை உண்டு என்றும் அவர்கள் சுதந்திரமாக தமது கலாச்சார, பொருளாதார நடவடிக்கைகளைத் தொடர்வதற்கும் உரிமை உண்டு என தனது தீர்மானத்தில் குறிப்பிடுகிறது. அதேவேளை சுய நிர்ணைய உரிமை என்பது தேசிய இனங்கள் அல்லது தேசங்கள் பிரிந்து சென்று தன்னாட்சி நடத்துவதற்குரிய உரிமை என ஐ.நா அங்கீகரிக்கிறது.
அமெரிக்க ஜனாதிபதி வில்சன் சுய நிர்ணைய உரிமை என்பது வெறும் சொல்லாடல் மட்டுமன்றி உலக ஜனநாயகத்தின் அடிப்படை என்றார்.
சோவியத் ஒன்றியம் முதன் முதலாக அனைத்துத் தேசிய இனங்களுக்கும் பிரிந்து செல்லும் உரிமை வழங்கபட்டது. 1918 ஆம் ஆண்டில் சோவியத் ஒன்றியத்தின் அரசியல் யாப்பில் அந்த நாட்டிலிருந்த அனைத்துத் தேசிய இனங்களுக்கும் பிரிந்து செல்லும் உரிமையை வழங்கியது.
சுயநிர்ணைய உரிமையும் பிரிவினவை வாதமும்
பிரிவினைவாதத்தின் எதிர்மறை விளைபலன்கள்
1. சிங்கள மக்கள் மத்தியிலிருந்து சுய நிர்ணைய உரிமைகான போராட்டத்தை இலங்கை அதிகாரவர்க்கம் அன்னியப்படுத்தி பேரினவாததை வளர்த்து அதனை வாக்குகளாக மாற்றிப் பலமடைந்தன.
2. இலங்கைப் பேரினவாத அரசுகள் உலக மக்கள் மத்தியில் தமிழர்களின் கோரிக்கையைப் பிரிவினைவாதமாக வெளிப்படுத்தி அழித்ததது.
3. சர்வதேச அளவில் அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ள சுய நிர்ணைய உரிமையைக் கோராமையால் பிரிவினை வாதத்தை அழிக்கிறோம் என்ற தலையங்கத்தில் சுய நிர்ணைய உரிமையை அழித்தது.
4. ஐ.நா போன்ற ஏகாதிபத்திய நிறுவனங்கள் தமிழீழக் கோரிக்கையைச் சுய நிர்ணைய உரிமையக் கோரிக்கையாக ஏற்றுக்கொள்ளாமைக்கான நியாங்களை வழங்கிற்று,
5. நல்லாட்சி அரசு என்ற தலையங்கத்தில் தோன்றியுள்ள அரசு பிரிவினைவாததை வெற்றிகொள்கிறோம் என்ற அடிப்படையில் சுய நிர்ணைய உரிமையை அழிப்பதற்கான நியாயத்தை வழங்கிற்று.
இன்றைய அரசியல் சூழலும் பிரிவினைவாதமும்
