அந்த ஆசிர்வாதத்தோடு, “இலங்கை சிங்களவர்களது நாடு. அங்கே ஏனையோர் வாழ்ந்துவிட்டுப் போகலாம். ஆனால் எந்தச் சந்தப்பத்திலும் தேவையற்ற விடயங்களைக் கேட்பதற்கு நாம் அனுமதிக்க மாட்டோம்”. என்ற வார்த்தைகளை உதிர்த்த பேரினவாதி யாருமல்ல சரத் பொன்சேகா மட்டுமே. அதாவது தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு – காய் நகர்த்தும் கோட் சூட் பேர்வளிகள் – தேர்தலுக்காக கூட்டுச் சேர்ந்து தமிழ்த் தேசியம் பேசிய அதே சரத் பொன்சேகா.
இந்த அமரிக்க சனநாயக்த்திற்குப் பழக்கப்பட்டுப் போன புலம் பெயர்ந்த “ஒரு குடைக் கடைக் கார்கள்” சம்பந்தன் சனநாயகத்தின் பின்னால் சால்ரா போட ஆரம்பித்து விட்டார்கள்.
1995 – 1996 ஆம் ஆண்டுகள் காலபகுதியில் செம்மணிச் சுடலையில் ஆண்களும் பெண்களுமாக 500 பேர் வரையில் எரித்துச் சாம்பாலக்கப்படிருந்தனர். 
இதென்ன ஆக 500 பேர் தானே விட்டுத்தள்ளுங்கள் என சம்பந்தன் ஆரம்பிக்க முள்ளிவாய்க்கால் விழா, மாவீர்ரர் விழா ஆகியவற்றைக் குத்தகைக்கு எடுத்துக்கொண்ட புலம் பெயர் அரசியல் ஜாம்பவான்கள் பக்கவாத்தியம் வாசிக்க ஆரம்பித்து விடுவார்கள். இன்னொரு நாள் இன்னொரு சரத் பொன்சேகா கொலைசெய்ய, ஹில்லாரி ‘வருவார், வந்து பார்ப்பார், மக்கள் கொல்லப்படுவார்கள்.’
பெருந்தேசிய வெறியோடு, இனப்படுகொலையை முள்ளிவாய்க்காலுக்கு முன்னரே ஆரம்பித்துவிட்ட கொடிய மனிதனுக்கா ஆதரவு வழங்குகிறீர்கள் என சமப்ந்தனின் சேட்டைப்பிடித்து கேட்பதற்கு மக்களுக்குப் பலமில்லை. சரத் பொன்சேகாவும் மகிந்த ராஜபக்சவும் இணைந்து வளர்த்தெடுத்த இனவெறி இராணுவம் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பிற்கு ஆதரவு வழங்கும். புலம் பெயர் மக்கள் விழித்தெழுந்து புலம் பெயர் அமைப்புக்களின் அலுவலகங்களை முற்றுகையிட மாட்டார்கள், ஏனென்றால் அவர்களுக்கு ஹில்லாரி கிலி ஏற்படுத்திவிட்டர்.
இவை இப்படி இருக்க கிடைத (G)கப்பில் கார் ஓட்டிவிட்டார் மகிந்த ராஜபக்ச. அதுவும் அவரது குடும்பத்தோடு சேர்ந்து!
போர்க் குற்றங்களில் கல்லோடு மண்தோன்றாக் காலத்து முன் தோன்றி வாளோடு வேலிபாய்ந்து மூத்த குடியென நிறுவிக்கொண்ட சரத் பொன்சேகாவையே அமரிக்க சனநாயகம் விடுதலை செய்து சமாதானி பட்டம் கொடுத்தால் மகிந்த குடும்பம் எப்படிப் போர்க்குற்றவாளியாகும். இன்றைக்கு வரை மகிந்த குடும்பத்திற்குக் கிலி ஏற்றியது மேற்கு போர்க் குற்றம் சுமத்தலாம் என்பதே. இனிமேல் அது செல்லுபடியாகது. மகிந்த போர்க்குற்றவாளி என்றால் அமரிக்க ஆதரவு பெற்ற சரத் பொன்சேகாவும் போர்க்குற்றவாளி தானே?
ராஜபக்சவைப் போர்க்குற்றவாளி ஆக்கமேற்கும்விரும்பவில்லை. அவர்களது விருப்பமெல்லாம் ராஜபக்ச குடும்பம் இன்னும் வாலாட்டினால், சரத் பொன்சேகா, தேசியக் கூட்டமைப்பு, ரனில்,ம் ஜேவிபி போன்ற இத்தியாதிகளை வைத்து குட்டித் திருத்துவதைத் தான்.
இலங்கையில் சமாதானம் வந்ததோ என்னவோ ராஜபக்ச குடும்பத்திற்கு சமாதானமும் சாந்தியும் ஏற்பட்டுள்ளது என்பது தான் உண்மை.சரத்தை விடுத்தததோடு மகிந்தவையும் போர்க்குற்றத்திலிருந்து விடுவித்தது அமரிக்கா.
இனிமேல் அரச மரமும் புத்தரும் தமிழ்ப் பிரதேசங்களில் சத்தமின்றி ஆட்சி செலுத்துவார்கள். இதையெல்லாம் யாருடைய எதிர்ப்பும் இல்லாமல் இரண்டு போர்க்குற்றவாளிகளும் தத்தமது பங்கிற்கு நிறைவேற்றிக் கொள்வார்கள்.
இது ஒரு விமர்சனக் களமாக, சோதனைக் காலமாக, தங்களின் நேர்மையையும் உண்மைத் தன்மையையும் நிறுவுவதற்கு உரிய நேரமாக புலம் பெயர் அமைப்புக்கள் கருத்தில் கொள்ளத் தயாரா?
அழிக்கப்பட்ட மக்களின் அவலக் குரல்கள் அவர்களின் காதுகளில் அறைந்து சொல்கிறது “பணத்திற்காகவும், பகட்டிற்காகவும், பதவிக்காகவும் மட்டுமே புலம் பெயர் அமைப்புக்கள் உருவாகின” என்று. அது பொய்யென நிறுவ வேண்டுமானால்,
1. சிறைகளில் வாடும் அரசியல் கைதிகளையும் சரத் பொன்சேகவைப் போன்று விடுதலை செய்யக் கோரிப் போராட்டம் நடத்துங்கள்.
2. சரத் பொன்சேகாவைப் போர்க்குற்ற விசாரணைக்கு உட்படுத்துமாறு போராட்டம் நடத்துங்கள்.
3. மகிந்த ராஜபக்ச பிரித்தானியா வரும் போது பிரித்தானிய மகாராணியின் இருப்பிடத்தின் முன்னால் எதிர்ப்புப் போராட்டம் நடத்துங்கள்.
நடத்துங்கள் என்று சொல்வதற்கு நான் ஒபாமாவா என்ன. நடத்த நீங்கள் தயாரா என்பது தான் கேள்வி.
இவற்றை நீங்கள் நிராகரித்தால் நீங்கள் மக்கள் சார்ந்தவர்கள் அல்ல என்பது உறுதியாகிவிடும். உங்கள் சொந்த நலனுக்காக மேற்கின் கொலைகாரச் சமூகத்தோடு கைகோர்த்துக்கொண்ட சாபத்திற்கு உள்ளாகிவிடுவீர்கள்.
இப்போ கேள்வி இதுதான் நீங்கள் மக்கள் நலன் சார்ந்து செயற்படுகிறீர்களா இல்லை உங்கள் சொந்த நலன் சார்ந்து வியாபாரம் செய்கிறீர்களா?
ஒன்று மட்டும் உண்மை, நீங்கள் உங்கள் மக்கள் சார்ந்த நீதியை இப்போது நிறுவத் தவறினால் சமூகப்பற்றுள்ள மக்களை நேசிக்கும் இன்னொரு கூட்டம் உங்கள் வீட்டு முற்றத்தில் போர்க்குரல் எழுப்பத் தயாராகிவிடுவார்கள். அவர்களோடு நாமும் இணைந்து கொள்வோம்.இது எச்சரிக்கை அல்ல எதிர்காலத்திற்கான முழக்கம்.