கறுப்பினமக்கள் செறிவாக வாழ்கின்ற டொட்டன் ஹாம் பகுதியில் வன்முறைகள் ஆரம்பித்ததாலும், துப்பாக்கிச் சூட்டுச் சம்பபவத்தின் பின்னதாக ஏனைய நகரங்களுக்குப் பரவியதாலும் இவற்றைக் கறுப்பின மக்களின் எழுச்சியாக பலர் கருதிக் கொண்டனர்.
இக்கலவரங்களில் நிற வேறுபாடுகளுக்கு அப்பால் பல்லினத்தவரும் கலந்துகொண்டனர். குறிப்பாக 10 வயதிலிருந்து 18 வயதிற்கு இடைப்பட்ட இளைஞர்களே வன் முறைகளில் ஈடுபட்டனர். குறித்த நேரத்தில் தெரு முனைகளில் கூடிய இளைஞர்கள் வியாபார நிலையங்களைச் சூறையாடிச் சென்றனர். சில இடங்களில் பொலீசாருக்கு எதிரான தாக்குதல்களும், கலவரக் காரர்களை எதிர்த்த பொது மக்களுக்கு எதிரான தாக்குதல்களும் இடம்பெற்றன. இதுவரை 5 பொதுமக்கள் மரணமடைந்ததாகக் கணக்கிடப்பட்டுள்ளது.
ஒவ்வொருவரும் தத்தமது அரசியல் நிலைப்பாடுகளை இக் கலவரம் குறித்து முன்வைத்தனர். முதலில் தீவிர வலது சாரி ஊடகங்கள் சமூக விரோதிகளின் செயற்பாடாகவே இவற்றைச் சித்தரித்தன. சில ஊடகங்கள் இவற்றிற்கான அடிப்படைக் காரணங்கள் ஆராயப்பட வேண்டும் என்றன. டேவிட் கம்ரோனின் அடிப்படைவாத ஆளும் கட்சி வன்முறைகளுக்கு எதிராக சட்டம் ஒழுங்கை நிலைனாட்டுவது போதுமானது என்று தனது பிரச்சாரத்தை ஆரம்பித்துவிட்டது.
கலவரங்களுக்குப் பயன்படுத்தப்பட்ட சமூக வலைத் தளங்கள், கைப் பேசித் தொடர்புகள் போன்றவ தொழில் நுட்பங்களைக் கட்டுபாட்டுக்குள் உட்படுத்துவதற்கான வேலைகள் ஆரம்பிக்கப்பட்டுவிட்டன. அமரிக்காவின் கலவரங்களை அடக்குவதற்குப் பொலீஸ் துறையில் பணியாற்றிய சிலரை பிரித்தானிய அரசாங்கம் பணியில் ஈடுபடுத்தத் தீர்மானித்துள்ளது.
“திருப்பியடிப்போம்” என்ச் சவால் விடுகின்ற பிரித்தானியப் பிரதமர் முதலாளித்துவப் பொருளாதார அமைப்பு நிலைக்க முடியாமல் உருகிவிழுந்துகொண்டிருப்ப்து குறித்து எந்தத் துயரும் கொண்டவராகக் காணப்படவில்லை. மிகுந்த தன்னம்பிக்கையோடு சட்டத்தையும் ஒழுங்கையும் நிலை நாட்டுவதே தமது கடமை என்கிறார்.
உரிமைகளைப் போராடிப் பெற்ற,போராடப் பயிற்சி பெற்ர ஐரோப்பிய சமூகத்தில் நிறுவனமயமான போராட்டங்கள் தொடரும் எனபதை அந்த நாடுகளின் அதிகாரவர்க்கம் மேற்கொள்ளும் இறுக்கமான பாதுகாப்பு நடவடிக்களே அறிவிக்கின்றன. இவ்வன்முறைகளுக்கு முன்னதாக பல்கலைகக கழக மாணவர்களின் தொடர்ச்சியான போராட்டங்களையும், வரலாறுகாணத அரை மில்லியன் மக்கள் கலந்துகொண்ட ஆர்ப்பாட்டத்தையும் பிரித்தானியா இந்தவருட ஆரம்பத்திலிருந்து எதிர்கொண்டிருக்கிறது.
பிரித்தானியப் பாடசாலைகளில் குற்றவியல் பதிவுகள்(criminal records) என்பது என்னவென்பதும் அவற்றினால் ஏற்படும் பாதிப்புக்களும் சிறுவயதிலிருந்தே கற்பிக்கப்படுகிறது. குற்றவியல் பதிவென்பது ஒரு தனிமனிதனின் எதிர்காலத்தையே சீரழித்துச் சிதைக்கும் அளவிற்கு மிக இறுக்கமான விதிகளைக் கொண்டது. வேலையில் சேர்ந்து கொள்வதிலிருந்து வங்கிகளில் கணக்க்கு வைத்திருப்பது வரைக்கும் பாதிப்பை ஏற்படுத்தவல்லை இதன் தாக்கத்தைக் கூடப் பொருட்படுத்தாமல் தம்மைக் குற்றவளிகளாக இந்த இளைஞர்கள் அறிமுகப்படுத்துகின்ற அளவிற்கு அவர்கள் பாதிக்கப்படுகின்றனர் என்பது தான் கட்சிகளும் ஊடகங்களும் முதலில் கற்க வேண்டிய பாடம்.
ஏனைய ஐரோப்பிய நாடுகளைப் போன்றே முதலாளித்துவப் பொருளாதார நெருக்கடி பிரித்தானியாவையும் மீளமுடியாத நெருக்கடிக்குள் உள்ளாக்கியிருக்கின்றது.
பன்னாட்டு பெரு நிவனங்களின் (corporate companies) பின்னணியில் இயங்கும் பிரித்தானிய அரசும் ஏனைய ஐரோப்பிய அரசுகளும் தமது நிகழ்ச்சி நிரலை அவற்றிற்கு ஏற்ற வகையிலேயே தயாரித்துக்கொள்கின்றன.
பிரித்தானியாவில் நாளாந்தம் அதிகரிக்கும் வறுமை, வாழ்க்கைச் செலவு, வேலையில்லாத் திண்டாட்டம், வன்முறை போன்ற அனைத்தும் மக்கள் மத்தியில் அதிலும் குறிப்பாக மத்திய தரவர்க்கத்தின் கீழணிகளைச் சேர்ந்த இளைஞர்கள் மத்தியில் விரக்தியையும் வெறுப்பையும் ஏற்படுத்தியிருந்தன. நாளாந்த வாழ்க்கை என்பதே கேள்விகுரியதான நிலையில் மத்தியதர வர்க்கத்தின் கீழணிகளும், பல ஆண்டுகளாக உற்பத்தியில் ஈடுபடாதா லும்பன்கள் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டோரும்,விரக்திக்கு உள்ளான இளைஞர்களும் தெருவிற்கு வருதை நியாயமானதாகக் கருதினர்.
இந்த மூன்று பிரிவினரைச் சார்ந்த குழந்தைகள் சில சமயங்களில் பெற்றாரின் மறைமுக அங்கீகாரத்தோடும், அவர்களின் கட்டுப்பாடுகளுக்கு அப்பாற்பட்டும், அவர்களை எதிர்த்துக்கொண்டும் தெருவில் இறங்கி வன்முறைகளில் ஈடுபட்டனர்.
இதற்கும் அதிகாமக நவ-தாரளவாத முதலாளித்துவக் கல்வியின் எச்ச சொச்சங்களும் வியாபாரமக்கப்பட்ட நிலையில் இளைஞர்கள் மத்தியிலான விரக்தியும் வெறுப்பும் உச்சமடைந்திருந்தது. ஒரு சராசரி மனிதனின் வருட வருமானம் 15 ஆயிரம் பவுண்ஸ்களாக இருந்த நிலையில், 20 ஆயிரம் பவுண்ஸ்களை பல்கலைக்கழகக் கல்விக்குச் செலுத்தும் நிர்பந்தத்தை கமரூன் அரசாங்கம் தனது முதலாவது “சாதனையாக” நிகழ்த்தி முடித்திருந்தது.
ஆக, இந்த வன்முறைகள், கலவரங்கள்,திருட்டு,கொள்ளை போன்றவற்றின் அடிப்படைக் காரணமாக இளைஞர்களின் சமூகக் கோபமே அமைந்திருந்தது.
இளைஞர்களின் வன்முறை வாழ்வதற்கான வழிமுறைகளில் ஒன்று என்பது மிக நீண்டகலமாக ஒரு கலாச்சரமாகவே உருவாக்கபட்டிருந்தது. ஐரோப்பிய சமூகத்தில் வன்முறையையும், திருட்டையும், கலவரங்களையும், கொள்ளையையும் அரசுகளே மக்களுக்குக் கற்பித்தன. தொழிற்கட்சி அரசும், பழமைவாதக் கட்சியும் ஆரம்பித்துவைத்த பன்னாட்டு நிறுவனங்களின் சட்டரீதியான திருட்டையும், கொள்ளையையும் மௌனமாகப் பார்த்து விரக்த்தியின் விழிம்பிற்குள் தள்ளப்பட்டவர்கள் தான் பிரித்தானிய மக்கள்.
மேல்தட்டு வியாபாரிகள் வங்கிகளைத் திருடி கொள்ளையிட்ட போது மக்களின் வரிப்பணத்தில் 80 பில்லியன் பணத்தைக் கொள்ளையிட்டு வங்கிக் கொள்ளையை ஊக்கப்படுத்தியது தொழிற்கட்சி. அதனை மேலும் அதிகரிக்க வேண்டும் என்றது பழமைவாதக் கட்சி.
இதே அரசாங்கங்கள் மேல்தட்டுக் கொள்ளையர்களுக்காக பலமில்லியன் மக்களைக் கொன்றுபோட்டது. ஆப்கானிஸ்தானிலும், ஈராகிலும் இப்போது லிபியாவிலும் கனிமங்களையும் பெற்றோலியத்தையும் திருடுவதும், கொள்ளையிடுவதும் நியாயமானது என்ற கலாச்சாரத்தை இவர்கள் தான் குழந்தைகளுக்குக் கற்பித்தார்கள். ஆக, இவ்வாறான கொள்ளைகள் சமூகத்தால் அங்கீகரிக்கப்பட்டதாக உருவாக்கப்பட்டு பல ஆண்டுகள் ஓடி மறைந்துவிட்டன. இப்போது அதே கலாச்சாரத்தை கற்றுக்கொண்ட குழந்தைகள் தமது வாழ்க்கைப் போராட்டமாக சூறையாடலைத் தெருக்களில் நடத்தியிருக்கின்றனர்.
சமூகக் கோபமும் ஏற்கனவே நிலவிய வன்முறைக் கலாச்சாரமும் இணைந்து பிரித்தானியத் தெருக்களில் தீயாக எரிந்தது. இத் தீ தணிவதற்கான வாய்ப்புக்கள் அரிதாகவே காணப்படுகின்றன.
பெரு நிறுவனங்களின் கொள்ளை இன்னும் ஆயிரம் இளைஞர்களை உருவாக்கும். அவர்கள் வர்க்க அரசியலை நோக்கி வழி நடத்தப்பட்டால் போராட்டமாகவும், அன்றெனின் வன்முறையாகவும் வளர்ச்சியடையும் நிலையே காணப்படுகிறது.
“An accumulation of wealth at one pole of society indicates an accumulation of misery and overwork at the other”. – Karl Marx