2011 ஆம் ஆண்டுக்கான வரவு செலவுத் திட்டம் தொடர்பான வாக்கெடுப்பு சம்பந்தமாக த.தே.கூ. கூடியாரய்ந்து இந்த முடிவை மேற்கொண்டுள்ளதாக சுரேஸ் பிரேமச்சந்திரன் தெரிவித்திருக்கிறார்.
இலங்கை அரசிற்கு எதிரான உலக அளவில் மக்கள் அப்பிராயத்தை ஏற்படுத்த முயற்சியெடுக்கப்படும் இன்றைய சூழலில் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் இந்த நடவடிக்கை பாரிய பின்னடைவுகளை ஏற்படுத்தவல்லது.
2011 ஆம் அண்டு வரவு செலவுத் திட்டம் மீது கடுமையான விமர்சனத்தை முன்வைத்து வந்த த.தே.கூ. இவ்வாறதொரு தீர்மானத்தை மேற்கொண்டமை பலரையும் விசனமடைய வைத்திருக்கிறது.
இந்த வரவு செலவுத் திட்டமானது தமிழ் மக்களுக்கு விசேடமாக இடம் பெயர்ந்த மக்களுக்கு எந்தவிதமான நிவாரணத்தையும் வழங்கவில்லை. மீள்குடியேற்றம் புனருத்தாரண வேலைகள் தொடர்பாக ஆக்கபூர்வமான கருத்துக்கள் எதுவும் வரவு செலவுத் திட்டத்தில் இல்லை என்பதனால் இந்த வரவு செலவுத் திட்டத்தை எந்த அடிப்படையிலும் ஆதரிக்க முடியாது என்ற உறுதியான தீர்மானத்தை மேற்கொண்டோம் எனவும் அரசாங்கம் மீள்குடியேற்றம், அரசியல் தீர்வு போன்ற விடயங்கள் தொடர்பாக தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்புடன் ஆக்கபூர்வமான பேச்சு வார்த்தைகளை ஆரம்பிக்க வேண்டும் என்ற எமது எண்ணத்தை வெளிப்படுத்தும் முகமாகவும் எமது நல்லெண்ணத்தை வெளிப்படுத்தும் முகமாகவும் இரண்டாம் வாசிப்பு மீதான வாக்கெடுப்பில் எதிர்த்து வாக்களிப்பதில் இருந்து விலகியிருப்பதென முடிவெடுத்தோம் எனவும் த.தே.கூ. சுரேஸ் பிரேமச்சந்திரன் தெரிவித்திருக்கிறார்.
ஒரு பகுதியில் சிங்களக் குடியேற்றங்கள் திட்டமிட்டு மேற்கொள்ளப்படும் நிலையிலும், வட-கிழக்கு இராணுவ மயமாக்கப்படும் நிலையிலும், இனச்சுத்திகரிப்பு நடைபெறுகின்றது என்ற பொதுக் கருத்து நிலவுகிறது. இவ்வாறான சூழலில் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு எவ்வாறான நல்லெண்ணத்தை உருவாக்க விரும்புகிறது என்பது சந்தேகத்திற்குரியது.
ஆக இவர்கள் புதியதாகக் காட்ட முனையும் அரசியல் என்பது காலகாலமாக இருந்துவந்த பழைய அதிகார அரசியல் மட்டுமே.
இது தொடர்பாக தினக்குரல் ஆசிரியர், ‘போருக்குப் பின்னர் இலங்கையில் சிறுபாண்மை இனங்களின் நியாயபூர்வமான அரசியல் அபிலாசைகளுக்காக தன்முனைப்புடன் குரல்கொடுப்பதில் அந்த மக்களைப் பிரதிநிதித்துவப்ப படுத்துகின்ற அரசியல் சக்திகளினால் இயலாமல் இருக்கின்றது.
அதற்கு போர் வெற்றி காரணமாக தென்னிலங்கையில் அரசியல் சமுதாயத்தின் மத்தியிலும் மக்கள் மத்தியிலும் மேலோங்கி காணப்படும் கடும் போக்கு சிங்களத் தேசிய வாத உணர்வே முக்கிய காரணமாகும். தமிழ் பேசும் மக்களின் அரசியல் அபிலாசைகள் தொடர்பில் தங்களால் முன்வைக்கப்படக்கூடிய எந்தவொரு நியாயபூர்வமான கோரிக்கையையும் கூட அரசாங்கம் அக்கறையுடனோ அல்லது அனுதாபத்துடனோ நோக்கத் தயாரில்லை.
அவ்வாறு நோக்க வேண்டிய எந்தவொரு நிர்ப்பந்தமும் அரசாங்கத்துக்கு இல்லை. இத்தகைய சூழ்நிலை பெரும்பாலான தமிழ், முஸ்லிம் கட்சிகளை அரசாங்கத்துடன் இணைந்து செயற்படுவதற்கு அல்லது விரோதித்துக் கொள்ளாமல் இருப்பதற்கு நிர்ப்பந்திக்கிறது. இந்த விசித்திரமான அரசியல் பருவநிலையில் அரசாங்கத்துடன் இணைந்து செயற்படுவது மாத்திரமே நடைமுறைச் சாத்தியமானதும் விவேகமானதுமான ஒரு அணுகுமுறை என்று வலியுறுத்துபவர்கள் தங்களை மிகப்பெரிய அரசியல் சாணக்கியர்களாக மக்களுக்குக் காட்டிக்கொள்ள முயற்சிக்கிறார்கள்” எனக் குறிப்பிட்டிருக்கிறார்.
மேலும் ‘ … தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களை அரசாங்கம் திட்டமிட்டே புறக்கணித்து வந்த நிலையில் அவர்கள் தாங்களாகவே வலிந்து நல்லெண்ணச் சமிக்ஞையைக் காட்டியிருக்கிறார்கள். நல்லெண்ண வெளிப்பாடு என்பது ஒரு வழிப்பாதையாக இருக்க முடியாது. இரு வழிப்பாதை. அது தொடரப்படாத பட்சத்தில் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு எத்தகைய அரசியல் அணுகுமுறைளைக் கடைப்பிடிக்கத் தன்னைத் தயார்படுத்தக் கூடியதாக இருக்கும் என்பது சிந்தனையைக் கிளறும் ஒரு முக்கியமான கேள்வியாகும்” எனவும் குறிப்பிட்டிருக்கிறார்.
தினக்குரல் ஆசிரியர் தொடரின் ஆரம்பத்தில் ‘போரின் முடிவுக்குப் பின்னரான காலகட்டத்தில் மக்களின் பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வைக் காண்பதற்கு எத்தகைய அரசியல் அணுகு முறையைக் கடைப்பிடிப்பது என்பதில் தமிழ்க் கட்சிகள் பெரும் தடுமாற்றத்திற்கு உள்ளாகியிருப்பதைக் காணக்கூடியதாக இருக்கிறது”. எனக் குறிப்பிட்டிருப்பது தமிழர்களின் இன்றைய அரசியல் நிலையை தெளிவு படுத்தும் ஒரு கூற்றாகும்.
எது எவ்வாறாயினும் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் சரணடைவு வாதம் என்பது தமிழரசுக் கட்சியின் பாரம்பரியம் மட்டுமல்ல புலிகளின் நடைமுறையுமாகும். இந்தியாவையோ அன்றி உலகத்தின் கொடுமைமிக்க அதிகாரங்களையோ நம்பி வாழ்கின்ற மேலாதிக்க அரசியல் இறுதியில் சரணடைவிலேயே முற்றுப்பெறும் என்பதற்கு ஈழப் போராட்டம் சான்றாகும்.
மக்களை அணிதிரட்டும் மக்கள் சார்ந்த அரசியலை முன்னெடுப்பது இன்றைய ஒவ்வொரு இலங்கை அரசியல் முன்னணி அமைப்புக்களதும் கடமையாகும்.
தமது பெரும் அரசியல் பலமாக இந்திய அரசினைச் சுட்டிக்காட்டி வருகிற த.தே.கூ.ப்பினருக்கு, தங்களை இலங்கை வந்த இந்திய வெளிவிகார அமைச்சர் கிருஷ்ணா ‘சந்திக்காமல் சென்றமை” சம்பவம் மிகக் கசப்பானதாக அமைந்திருக்கிறது. இராஜதந்திர ரீதியில் ‘சந்திக்காமல் செல்கின்றமை” ஒரு அரசியல் வெளிப்பாடு. அதாவது நாங்கள் உங்களைக் கவனத்தில் எடுக்கவில்லை என்பதனைச் சுட்டிக்காட்டும் வெளிப்பாடு.
மிகக் கடுமையானதொரு சூழலில் அல்லலுறும் மக்களுக்காக குரல் கொடுக்கிற பெரும் அரசியல் சக்தி நாங்கள் என கூறிவரும் நிலையில் த.தே.கூ.ப்பினர் ‘மக்களின் பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வைக் காண்பதற்கு எத்தகைய அரசியல் அணுகு முறையைக் கடைப்பிடிப்பது” என்பது மிகமுக்கியமான வினா என்பதனைப் புரிந்து கொண்டு செயற்பட வேண்டியிருக்கிறது. ஆனால் கூட்டமைப்பினர் மத்தியில் அத்தகையதொரு நிலைமை இருப்பதமாகத் தெரியவில்லை.
மக்கள் சாராத அதிகாரம் சார்ந்த அரசியலில் இலங்கை அரசின் நலன்களும் இவர்களின் நலன்களும் ஒரு புள்ளியில் சந்திக்கின்றன.
இதற்கிடையில் தமிழ்க் கட்சிகளின் அரங்கம், இலங்கைத் தமிழர்களுக்கு சமத்துவம், நீதி கிடைப்பதற்கான நடவடிக்கைகளை முன்னெடுக்குமாறு இந்தியாவை கோரி இந்திய வெளிவிகார அமைச்சருக்கு கடிதம் ஒன்றைச் சமர்ப்பித்திருக்கிறார்கள். விக்கிரமபாகு கருணாரத்ன, செந்தில்வேல் போன்றோர் இந்திய அரசின் அதிகார நலன்கள் இலங்கையில் எவ்வாறு தமிழ்ப் பேசும் மக்களைக் கொன்றொழித்தன என்பதை தொடர்ச்சியாகச் சுட்டிக்காட்டி வருகின்றனர்.