**செந்தாமரைகள் சிலிர்த்துப் பூக்க வேண்டிய
அந்த சேற்று நிலத்தில்,
பெண் தாமரையே உன்னைப்
பிடித்துத் தள்ளியது யார்…?
மானமும் கானமும் வாழ்வெனக் கொண்ட மாதரசியே,
உன் துகிலைக் கிழித்துத் துப்பிய
அந்தத் துச்சாதனர்கள் யார்…?
**வெறி பிடித்த நாய்களின் நடுவே-
தாயே நீ, தனித்து விடப்பட்ட ஆட்டுக்குட்டியாய்…
விஷம் கொண்ட பாம்புகள் நடுவே-
அம்மா நீ ஆதரவற்ற அணிற் குஞ்சாய்…!
**நீ அசைத்து வந்த வெள்ளைக் கொடியா அது…?
அது, உன்னுடையதாகத்தானிருக்கும்! இல்லாவிட்டால்,
அந்த நேரத்தில் அவர்களுக்கேது அந்தத் துணி…???
**சரணடையச் சென்ற வேளையுந்தன்
சமாதானக் கொடியைப் பறித்து வைத்துவிட்டு-தம்
பாவக் கரங்களால்-கோர நகங்களால்
அவர்கள் உனது ஆடை கிழித்த பொழுதில்-
**உயிரிழந்தேனும் மானம் காக்கும்
உத்வேகத்தில் ஓடிப் போனாயோ,மகளே…?
சேற்றுக்குள் புதைந்தேனும்
செத்துவிடத் துணிந்தாயோ செல்வமே…?
**அது, ஆறாக இருந்திருக்கக் கூடாதா..?
உன்னை அடித்துச் சென்றிருக்குமே…!
சேறாகப் போனதனால் செயலிழந்து நின்றாயே…!!
**துரத்தி வந்த துஷ்டர் கரங்களில் சிக்கி -செம்
பருத்திப் பூவேநீ பாழ்பட்டுச் சிதைந்தனையோ…?
வருத்தி யுன்னையவர் வதைத்துக் குதறுகையில் -அதை
நிறுத்தும் வழியற்று நிலமதிரக் கதறினையோ…?
**ஐயோ..ஐயோ…!
**வன்னியின் மரங்களெல்லாம்
கண்ணீரைப் பொழிந்தனவோ..?
வானமது முழங்கியதோ…?
வண்ண மயில் முடங்கியதோ…?
**வாசப் பூக்களெல்லாம்
வாழ்விழந்து மாண்டனவோ…?
வற்றாத குருதிமுள்ளி
வாய்க்காலில் பாய்ந்ததுவோ..??
**எமதிளைய மகளே……!
உன்னுடைய மரணத்தில்
உலகின் மனசாட்சி உயிர் பெற்றிருக்கிறது…!
**போரில் இறந்த புலிகள் மீதும் படையினர் மீதும்
அனுதாபம் கொள்கிறோம்,
அவர்களும் மனிதர்கள் என்பதால்…!
**கொல்லப்பட்ட தமிழ்-முஸ்லிம்-சிங்கள
மக்கள் மீது
இன்னுமின்னும் இரக்கம் வருகிறது,
ஏதுமறியா அப்பாவிகள் அவர்கள் என்பதால்…!
**ஆனால், எம்மினிய சோதரியே இசைப்பிரியா…!
**உன் மீதும் உன்னைப் போன்று மாண்ட
ஏராளம் பெண்கள் மீதும்
எமது இதயங்களைப் பிளந்து
இரத்த வணக்கங்களைச் செலுத்துகிறோம்,
நீங்கள் காதகர்களாலும் காமுகர்களாலும்
சிதைத்தழிக்கப்பட்ட
கார்த்திகைப் பூக்கள் என்பதால்…!!